مطمئناً قبلاً با ویرایشگرهای اسناد مانند مایکروسافت ورد آشنا هستید که با آن می توانید سند خود را با عناوین، پاراگراف ها، فهرست ها، جداول، تصاویر و متن های پررنگ و مورب ساختار دهید.
HTML تقریباً همان عناصر قالب بندی را ارائه می دهد. تفاوت اصلی این است که قالب بندی متن در مایکروسافت ورد بصری است، در حالی که کد HTML صرفاً معنایی است: شما به متن خود معنا می دهید. همانطور که از ♫ نت ها ♬ برای نوشتن موسیقی استفاده می کنید، از HTML برای نوشتن صفحات وب استفاده می کنید.
HTML مخفف HyperText Markup Language است:
HyperText به این معنی است که از بخش HTTP اینترنت استفاده می کند نشانه گذاری یعنی کدی که می نویسید با کلمات کلیدی حاشیه نویسی شده است زبان یعنی هم توسط انسان و هم توسط کامپیوتر قابل خواندن است مانند هر زبان دیگری، HTML دارای مجموعه ای از قوانین است. این قوانین نسبتا ساده هستند. این به تعیین مرزها می رسد، یعنی اینکه چیزی از کجا شروع می شود و چیزی به کجا ختم می شود.
در اینجا یک پاراگراف نمونه در HTML آمده است:
<p>If Tetris has taught me anything it's that errors pile up and accomplishments disappear.</p>چیزی که می بینید:
If Tetris has taught me anything it's that errors pile up and accomplishments disappear.
آنچه در براکت های زاویه < و > می بینید تگ های HTML هستند. آنها تعریف می کنند که چیزی از کجا شروع می شود و کجا به پایان می رسد.
هر یک از آنها معنای خاصی دارند. در این مورد، p مخفف پاراگراف است.
آنها معمولاً جفت می روند:
تگ آغازین <p> شروع پاراگراف را تعریف می کند
تگ بسته </p> پایان آن را مشخص می کند
تنها تفاوت بین تگ باز و بسته، اسلش / قبل از نام تگ است.
هنگامی که یک تگ باز، یک تگ بسته و همه چیز را با هم ترکیب می کنید، یک عنصر HTML به دست می آورید. کل خط یک عنصر HTML است که از تگ های HTML <p> و </p> استفاده می کند.
اگر این نمونه را در مرورگر خود مشاهده کنید، متوجه خواهید شد که تگ های HTML توسط مرورگر نمایش داده نمی شوند. آنها فقط توسط مرورگر خوانده می شوند تا بدانند چه نوع محتوایی را نوشته اید.